Modder aan m'n gat

Ik was als eerste ter plaatse, hij gillend van paniek, tranen over z'n wangen naar beneden rollend als een lawine. Gauw!!! Hij is in paniek!! Ik riep "het is oke, je bent veilig, wij zijn er en komen je redden"!! 

Nog in dezelfde seconde was ik helemaal vies, kon ik geen kant meer op en was ik meer een held op sokken dan iets anders. 

Ooooooveral modder hè? Echt tot in mijn ondergoed! En ik zat muur en muuuuuuur vast.
Hij ondertussen nog steeds gillend!! En ik nog steeds roepend "je bent veilig, rustig maar, we komen!!" .....Nou ja, we? Zij dus. Moeder van zoonlief. Ik zat namelijk met m'n gat in de modder van onze mooie Waddenzee en voelde de natte koude smurrie tussen m'n tenen vacuüm trekken.

"Ik moet m'n horloge af doen! Hier! M'n sleutels!! wacht! Niet kwijt raken he?? M'n telefoon! Goed vast houden!!! Nee!! Niet dichterbij komen. Anders zak jij er ook in!! Pak m'n jas! En hier! Pak ook ff m'n rugzak!"

Moeder had zoonlief gelukkig binnen no time eruit getrokken, hij nu snikkend met modder tot aan z'n knietjes aan de zijlijn kijkend hoe ik langzaam begon te denken aan die welbekende drie cijfers. 112.

In de verte twee wandelaars. Zal ik roepen dacht ik?
Maar ja. Ik kan nu beter op zoek nr een stok. Zoek een stok! Dat doet Bear Grills ook altijd als hij als een ware held vrijwillig in drijfzand springt! En dan de druk verdelen om mezelf eruit te duwen. 

Geen stok. Trekken had ook geen zin. 

Ik moest denken aan m'n bevalling toen ik me ook zo hard moest inspannen. Vader van zoonlief stak een been uit. Ikke achterste voren mezelf eruit wurmen. Althans dat was het plan.... "M'n laars!! Nee ik kan ook m'n voet niet uit m'n laars krijgen!! Nee echt niet! Ik kan geen kant op!!!"

"Het komt goed schatje, je hoeft niet bang te zijn, mama komt er wel weer uit! Pak maar wat drinken uit de tas!!' Kids inmiddels helemaal in de schrik natuurlijk. Ik inmiddels tot m'n ellebogen zwart van de modder, uitgraven lukte ook al niet, alles zoog weer vol. Koud!!!!

Nog één verwoede poging om mezelf aan dat uitgestoken been op te trekken en m'n voet beweegt! Gelukkig! Hoef ik die wandelaars niet te instrueren om 112 te bellen. Want tja, gut... Waar zijn we eigenlijk in hemelsnaam??????? Geen hectometerpaaltje in heinde of verre te zien.
Natuurlijk... Hoe kan het ook anders. 

Ik was vandaag in Moddergat.