Met m'n armen in de lucht, voetjes van de vloer en in het bijzijn van prettig gestoord gezelschap hoor ik mezelf dit gisteravond lachend zeggen; 'Wat heeeeeeerlijk dat ik geen 21 meer ben!!', - of voor mijn part 17 ofzo.. en dan bedoel ik vooral, wat voelt het ontzéttend lekker dat ik niet meer zo onzeker ben als vroeger!...

"Stilteee! ....Publiek klaar? ...Spelers klaar?....ennn áctie!" Met duidelijke stem roept de regisseur deze woorden door de zaal en iedereen gaat 'aan', we gaan beginnen...

Zég me wie je zietWanneer je naar me kijkt Ik heb jouw ogen niet...